Leenboek

Wij hebben een boek geleend van iemand en die moeten we 

morgen terug geven. 

Hiermee kunnen we tevens het rijmen oefenen. 

Heerlijk hoe hij actief mee doet met het invullen van de woorden die ik

niet noem en tevens grappig hoe hij met de trein over de weg rijdt.

Op verzoek van C heb ik het boek nu tijdens het voorlezen gefilmd,

zodat hij het telkens opnieuw kan kijken :-).

Mamma, jij ajergisch?

"Mamma, jij ajergisch katten?" vraagt mijn zoon vanmorgen aan mij.

Hij komt gezellig knus bij me op de bank zitten. 

Daardoor voel je de vraag al aan komen hahaha.

"Nee, ik ben niet allergisch voor katten. Ik heb zelfs een kat jaren lang gehad.

Kijk maar op de foto daar aan de muur. Dat was Robin, een heel lieve kat."

-"Mamma, waarom wij geen kat hebben?" 

-"Omdat ik dat niet meer wil schat. Katten verharen, hebben aandacht nodig

en vooral de kattenbak heb ik geen zin meer in. En als ze ziek worden, kost

dat heel veel centjes."

-"Vis koper dan kat?"

-"Ja, een vis is goedkoper dan een kat. Maar we hebben toch al 2 vissen?"

Ik wijs naar de vissen op de vensterbank. Maar hij laat zich niet in de maling nemen.

"Mamma, dat glasvisjes. Ik willuh echte visjes. Visjes in bak" 

Met zijn handen gebaard mijn kleuter, de maat van hoe groot die bak dan moet worden.

Ik kijk de kamer rond en vraag waar die bak dan moet komen te staan. 

Hij vindt op de vensterbank en ik leg hem uit, dat dan het water te warm

wordt door de zon of verwarming. Dat snapt hij wel, heeft hij laatst nog gezien 

in een filmpje. Tja, er moet nog een kast bij komen in de huiskamer concludeert hij. 

Twee armpjes om mijn nek en velen kusjes op mijn wang en daarna zegt hij

"Mamma, goed werken... centjes dienen. Later kast kopen. 

Op kast waterbak met visjes komen. Jah?"

Dussss

Breidag in de Der Aa-kerk

Vandaag en morgen is er Breidag in de Der Aa-kerk. In de Brugstraat en langs de Der Aa-kerk waren er pilaren en bomen versierd met breisels. In de Folkingestraat schijnt er ook het één en ander aan breisels te hangen, maar daar ben ik niet geweest.

Vooral de breisels in de Brugstraat, die uil en het andere gezicht aan de pilaar 

vond ik de leukste :-)

Love my job

Bovenstaande kreeg ik via de whats app, en ze heeft helemaal gelijk.

Wat vind ik mijn werk leuk en de dagen vliegen om.

Eigenlijk was ik vandaag eerder vrij en zou ik zelf C van school halen,

maar er was nood aan de man, dus de BSO haalde hem op.

Hij vond het gelukkig prima en ik dacht nog later op de dag tijd op mijn werk

te hebben voor mijn boek, maar ik had alleen een beetje tijd om de krant te lezen.

Verder heerlijk bezig geweest de hele dag. 

En eindelijk een verandering door gezet, die ik al een tijdje wilde,

maar het maar niet van kwam.Vanmiddag echt de tijd voor genomen.

Na afloop, was ik tevreden met het resultaat en als anderen (collega's) het dan 

ook nog eens meteen opvalt, dan heb je eer van je werk.

Vanmorgen 3 herfstfoto's geschoten in de stad onderweg naar het werk.

De foto links onder is het schilderij "Winterlicht" van Annemiek Vos. 

vandaag een ontmoeting gehad met deze kunstenaar. 

Wat een leuk mens. 

Daarna gelijk gesnuffeld op haar website, misschien dat er wat tussen staat

om als ansichtkaarten te kunnen verkopen in het museum.

Herfst, wat is het toch een heerlijk seizoen

Wat is de herfst toch een heerlijk seizoen met al die mooie kleuren.

De natuur die langzaam veranderd van groen naar kleurrijk. 

Geel, rood, oranje en bruin. 

De eikeltjes vallen van de bomen, mijn zoon verzamelt ze graag. 

De besjes en druiventrosjes hangen aan struiken/bomen

de vogels die daar van snoepen. 

En wat een bof hebben we nog met het weer. Het zonnetje dat nog lekker warm kan zijn.

Binnenkort maar even naar het bos, lekker genieten :-)

Bouw mee aan je eigen stad in het Noordelijk Scheepvaartmuseum

Vanmiddag zijn wij naar de gratis kinderactiviteit van het Noordelijk Scheepvaartmuseum geweest. In het kader van 'Oktober Kindermaand'. Op het moment is er een tentoonstelling 'Dit is mijn stad. Groninger Stadsgezichten.' en daarom is de activiteit 'Bouw mee aan je eigen stad!" In het museum kunnen kinderen van 6 t/m 12 jaar (Kinderen gratis, ouders/begeleiders normale entree) meebouwen aan een maquette van hun eigen ideale stad. Hoe ziet jouw ideale stad eruit? De maquette waar de kinderen aan bouwen, is in het museum zelf te zien, in de mooie Hanzezaal op de eerste verdieping. De huizen die de kinderen gratis kunnen knutselen, knutselen ze op de speelzolder.

Mijn zoon heeft een deel van zijn huisje gekleurd. Verder moest ik het afmaken, want de hijskraan op de speelzolder, had hij het veel drukker mee . Hij besloot dat zijn huisje naast de Martini toren moest komen te staan, aan zijn geliefde Grote Markt. Maar toen we weg liepen, rende hij snel terug om zijn huisje mee te pakken. Die staat nu naast de tv thuis .

Frans en andere talen

Frans, de taal die ik als kind een lelijke klank vond hebben en toch redelijke cijfers mee haalde op school. Maar wat was ik blij, toen ik dat vak kon laten vallen. Soms nog wel eens spijt van gehad, want het schijnt dat je dan makkelijker Italiaans leert. Ik leer moeilijk talen, maar als ik een taal zou willen leren, dan is het Italiaans wel.

Engels, was een taal waar ik niets mee kon op school. Al gaf mijn leraar ver van te voren mij opdrachten mee, desnoods woordenlijstjes leren. Ik bakte daar niets van. Het lezen van Engels heb ik lang moeite mee gehouden en het spreken was ook een ramp. Maar door toeristen aan de kassa van de Konmar, leerde ik Engels vooral door een vrouw, die weigerde Nederlands te leren en mij het één en ander leerde uitspreken. En leren van een native is natuurlijk het allerbeste. Mijn Engels ging nog meer vooruit toen ik bij KPN aan de telefoon zat en ik in zakelijk Engels moest uitleggen hoe een Blackberry werkte.

Duits, de taal die veel in mijn jeugd voorkwam. Mijn oma en haar vriend waren hun hart verloren aan Oostenrijk en emigreerden zelfs naar Oostenrijk waar ze 5 jaar lang hebben gewoond, tot mijn oma ziek van heimwee werd. Ik kan het lezen of het mijn eigen taal is en heb behoorlijk wat Duitse boeken gelezen. Het verstaan is meestal ook geen probleem en al kon ik het als kind redelijk spreken, door het heel lang niet meer te gebruiken bakte ik er amper nog wat van.

En toen ging ik in Maart 2012 als vrijwilligster in een museum werken. En dan kom je in aanraking met toeristen, heel gewoon natuurlijk. In het begin ging ik zweten en trillen als ik Duits terug moest spreken. Zou mijn voormalig leraar Duits toen op bezoek zijn geweest in het museum, dan had hij niet geloofd dat ik het was. Gelukkig gaat mijn Duits al weer wat vooruit en leer ik van iedere bezoeker wel weer wat en soms zelfs qua uitspraak. Maar de meeste Duitsers zijn zo vriendelijk om te zeggen in het Duits, als ik me excuseer voor het niet goed zijn in hun taal, dat zij geen Nederlands kunnen spreken.

Het veiligste voel ik me, als ik in het Engels uitleg mag geven. Mijn leraar Engels, zal het vast niet geloven hahaha. Hoe gek kan het lopen in de loop van je leven.

Maar van de week had ik Franse bezoekers. Het gekke is, dat ik best nog wel wat van het Frans versta, zeker als ze het rustig spreken. Bonjour zeggen, kunnen we allemaal en dan volgt dat de persoon in kwestie "Deux billets s'il vous plaît?" vraagt. Tot zover gaat het goed. Ik kan ze dan nog antwoorden "Deuze euro s'il vous plaît" je ziet ze kijken en denken, oh fijn ze kan Frans :S. En dan laat ik het bommetje vallen "Je ne parle pas français. Parlez-vous Anglais?" en bij "Qui" of "Yes" zien ze de opluchting bij mij. Heerlijk het mag in het Engels. Dus ik in rustig Engels de uitleg geven en geef ik wel een Franstalige rondleidingsfolder mee. Op een bepaald punt stelt de monsieur mij een vraag of ik één van de zinnen kan vertalen naar het Spaans, omdat hij niet zo heel goed in Engels is. Ik kom eruit met mijn steenkolen Italiaans en de man dankt mij hartelijk. Maar na mijn verhaaltje weten ze niet wat 'stairs' betekent. Tja, aangezien ik niet weet wat trap in het Frans, Spaans of Italiaans is sta ik met een probleem. Al hoewel, ik kan er ook heen lopen en het aanwijzen. Maar net op dat moment zegt een vaste bezoekster, die een kop thee zit te drinken aan de tafel 'escaliers' dat werkt sneller, dan er heen lopen en zelfs sneller dan op je telefoon naar Google-translate te gaan :). Als de bezoekers na ruim een uur het museum bezocht te hebben weer langs de balie lopen, komen ze me in het Frans bedanken voor de gastvrijheid en dat ze genoten hebben. Ik kom niet verder dan een 'Merci bien' en glimlach en een knik en wens ze uiteindelijk 'Au revoir' wat zij ook terug zeggen. Een super leuke ervaring.

Het gekke is, ik heb bij het hele Franse gebeuren niet staan zweten of met kloppend hart gestaan. Dit komt vast door het gevoel, dat ik vind dat we Duits moeten kunnen spreken, helemaal in het grensgebied. Al ben ik dankbaar, dat de meeste Duitsers dit niet meer zo van vanzelfsprekend vinden. Als ik later, onderweg naar huis, over de markt loop en even een praatje hou met een marktkoopman hoor ik veel Duits om me heen. De Duitsers hebben een feestdag en zijn massaal naar Groningen gekomen. De vrouw van de marktkoopman antwoord volle zinnen van gemengd Duits en Nederlands en de Duitsers lijken het prima te vinden. En het was super leuk om daar getuige van te zijn.

Tot slot:  heb  natuurlijk wel opgezocht wat ook al weer trap op z'n Italiaans is Scala of Scale. Echt zo'n ohja, momentje :-)

Naar Sinterklaas vliegen?

Afgelopen woensdag, toen ik C naar school bracht vertelde hij mij onderweg, dat hij graag met het vliegtuig naar Sinterklaasland wil vliegen. "Sinterklaasland? Bedoel je Spanje?" Vraag ik.
-"Ja, Panje. Ikkuh weest in mamma-buik."
-"Nee, schat jij zat nog niet in mijn buik, toen ik in Spanje was. Ik ben twee keer in Barcelona geweest, voor ik jou kreeg."
-"Jawel, ikkuh was in mamma-buik. Ikkuh eitje was toen. Toen wij vliegen naar Lona. Helaas ik nog geen ogen toen, eitje geen ogen heeft. Nu ik groter ben, wij vliegen naar Panje. Wij naar Sinterklaas gaan, Sinterklaas kasteel."
Een glimlach siert mijn mond, wat zijn dit soort gesprekjes toch heerlijk om te voeren. En ik antwoord "Ja, jij was als eitje al in mijn buik. Barcelona ligt niet in de buurt van Sinterklaas zijn kasteel. Het kasteel van Sinterklaas schijnt in de buurt van Madrid te liggen. Ik denk, dat bijna niemand weet waar Sinterklaas zijn kasteel is, anders zouden alle Nederlandse vakantiegangers hem kunnen bezoeken. Dan zouden de Pieten en Sint niet meer aan al hun werk toe komen."
Mijn lieve kleuter dacht heel diep na. "Jawel, wij wel vinden kunnen. Wij volgen pijltje mamma-telefoon naar kasteel Sinterklaas."
-"Maar lieverd, dan moeten we toch het adres van het kasteel weten? Als ik geen adres intik, kan het pijltje op de telefoon ons niet vertellen, waar het kasteel ligt."
Hij werd moe, van zoveel domheid "Mamma laat maar. Wan-eer ikkuh groot ben, ik willuh vliegen. Ikkuh groot ben, ik zelluf Spanje toe. Ik met mamma-telefoon zelluf pijltje volgen. Ik kan dat!"

En toen kwamen we al aan op school en was dit heerlijke gesprek voorbij. Misschien is het tegen die tijd, als hij groot is, voldoende om op google-maps 'sinterklaas kasteel bij Madrid' in te vullen hahaha.

Vanmiddag kwam ik hem na school ophalen en toen begon mijn kleine Sinterklaas-fan weer over de Sint. Er kwamen op een gegeven moment dikke tranen bij kijken, want mamma moet maar zorgen, dat Sinterklaas eerder naar Nederland komt. Helaas kan ik daar niet voor zorgen. Wel kan ik een nieuwe wegstreep-kalender maken, zodat we kunnen tellen hoeveel nachtjes slapen nog, voor Sinterklaas naar Nederland komt. Dat was wel een goed idee, toch zat het hem nog niet helemaal lekker. We liepen nog even een supermarkt in en daar is al van alles te koop wat met Sinterklaas te maken heeft. En toen besloot mijn zoon om dan toch een beetje Sinterklaas te vieren. Hij kwam met twee Sinterklazen aanrennen eentje voor mamma en eentje voor hem zelf.

En het is natuurlijk heel attent, dat de grote voor hem zelf is en de kleine voor mij :D. 

En zo hebben we toch al een klein beetje het sinterklaasfeest in huis ;)