Een weekje sportschool

(foto van het internet)

Vroeger zag de binnenkant van het postkantoor aan de 

Munnekeholm in Groningen er zo van binnen uit. 

Toen de postkantoren in Nederland ophielden te bestaan, bleef dit 

gebouw een lange tijd leeg of werd het gebruikt

als tijdelijke expositieruimte voor tentoonstellingen 

of kunstenaars. 

      
(eigen foto)

(eigen foto)

In die tijd heb ik deze foto's gemaakt van het prachtige plafond. 

Ook zijn er in het plafond verwijzingen te vinden naar de 

functie voor hier een postkantoor zat, namelijk een ziekenhuis.

(foto van het internet)

Tegenwoordig zit er een sportschool in het voormalig postkantoor.

De vloer is origineel gebleven en het plafond en de lampen

uit die tijd zijn ook nog steeds in gebruik.

Mooi om te zien, dat een gebouw in ere wordt gehouden bij een 

nieuwe functie en dat dat prima samen gaat. 

De sportschool heet Train More.

Je wordt gestimuleerd om vaker te komen sporten,

dan betaal je minder abonnementskosten per maand.

Toen ik vroeger bij KPN in Den Haag werkte, liep ik

dagelijks langs een sportschool en dit stimuleerde mij om

dagelijks te gaan sporten op werkdagen.

Aangezien het voormalig postkantoor, bij mijn werk

op de hoek ligt, leek dit mij de uitgelezen kans.

Door mijn schildklier, ben ik behoorlijk moe dagelijks.

En ik hoop in de eerste plaats energie-winst te behalen.

Tevens kom ik nogal snel aan, door die zelfde schildklier

en ik hoop, dat ik nu stil ga staan en ik in ieder geval niet

dikker wordt. Val ik af, dan is dat een mooie bijkomstigheid.

(foto van het internet) 

Sporten kan ik het nog niet noemen, het is meer

een beetje bewegen. En tijdens dat bewegen verveel ik mij

in mijn hoofd, dus lees ik een e-book op mijn telefoon.

Foto gemaakt door Annika@

Of een papierenboek tijdens het fietsen :-). 

Bij gewerkt op 31-1-2016

Bijna een jaar lang ben ik braaf en vaak wezen sporten 

en dan is het heel betaalbaar. Maar als je stukken 

minder gaat, dan betaal je de jackpot (zeg maar). 

En ik merk, dat ik dan zelfs niet op maandag ga,

want wat maakt het uit. Laat die ene dag dan ook maar zitten.

Want de abonnementskosten zijn alleen leuk als je 3x p/wk gaat.

Nouja, het is niet anders. 

Het is jammer, want een fijne sportschool. 

Maar 30 euro p/mnd is me te veel.

Het Groningen van Cornelis Jetses

(Jetses zijn selfie, voor de kaart van Haubois).

In het Noordelijk Scheepvaartmuseum is tot 1-2-2015

de Tentoonstelling 'Het Groningen van Cornelis Jetses'

te zien.

Jetses (1873-1955) werd vooral bekend door de 

schoolboekenserie 'Dicht bij Huis' (1902-1903),

wat tevens zijn debuut was. 

De onderwijsillustrator is geboren in de stad Groningen.

Uit de onderwijs-lesmethoden kwamen vooral de

beroemde kleuters Ot & Sien (1904-1905) en de leesmethode

Aap, Noot, Mies (1909), waarmee generaties Nederlandse 

schoolkinderen hebben leren lezen.

(Dit plankje hangt in het museum in Roden Kinderwereld)

Toen ik begon in de eerste klas van de lagere school,

was net de methode Aap, Noot, Mies afgeschaft,

maar ik kende het nog wel uit de klas van mijn broers, 

die ouder zijn dan ik.

De kracht van Jetses' tekeningen voor het onderwijs zit in de directe

herkenbaarheid van de personen. De kinderen en de volwassenen

op de illustraties zijn gebasseerd op families uit zijn naaste omgeving. 

(De ouders van Cornelis Jetses in 

Dicht bij huis (1902-1903).

Zo zijn Jetses' ouders, maar ook zijn vrouw en dochter op 

een aantal illustraties vereeuwigd. 

(Noorderplantsoen-Groningen Toen en nu).

Ook gebruikte hij in zijn illustraties de stad Groningen. 

Die ook in deze tentoonstelling te zien zijn. 

Het arbeidersgezin, waarin Jetses opgroeide, balanceerde 

vaak op de armoedegrens. 

(prijswinnende naaktstudie academie Minerva 1892)

Met de financiële hulp van een plaatselijk kerkgenootschap

kon Jetses van 1886 tot 1894 een avondcursus volgen op de

Groningse kunstacademie Minerva. 

In 1894 vertrok hij naar Duitsland en Jetses volgde van 1895 tot 1897 

lessen aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten 

in Amsterdam.

Dankzij dit uitgebreide onderwijs was Jetses meer dan alleen

een illustrator van schoolboeken. 

Voor mij was dit stukje nieuw en kwam ik voor het

eerst in aanraking met ander werk van Jetses.

Zoals zijn gelegenheidswerk.

Jetses ambieerde niet het vrije kunstenaarschap, maar koos voor 

een bestaan waarin hij verzekerd was van een regelmatig

inkomen. Voor de groningse uitgeverij Wolters verzorgde hij

vanaf december 1901 schoolplaten en vele

honderden illustraties voor lesboeken.

Dit illustratiewerk verrichte hij tot ver na zijn

pensioengerechtigde leeftijd.

Jetses stierf op 9 juni 1955

(Tekst bron: Noordelijk Scheepvaartmuseum)
Overige foto's van de tentoonstelling: KLIK

sommige mensen onthou je

Hoeveel duizenden mensen ontmoet ik wel niet per jaar

in het museum waar ik werk? 

Enkele van die mensen zie ik regelmatig,

omdat ze in de buurt wonen.

Anderen zie je misschien nooit meer, maar blijven je 

op één of andere manier bij.

Dat kan een meisje zijn, die zit op de trap in het museum,

met een Elmo knuffel in haar handen. 

Van haar kreeg ik een keer een heel lief kaartje. 

Dat zijn de extra leuke belevenissen in mijn werk.

Of bezoekers die je vertellen, dat ze grootouders gaan worden,

helemaal in Limburg wonen. En iets kopen in je museumwinkel.

Later sturen ze een kaartje om te vertellen, dat het een 

jongetje is geworden. :-)

Of een man uit Australië die elk jaar langs komt en

aan vrienden Nederland laat zien, maar zo weg is van het 

museum dat hij dat aan vrienden uit Australië wil

laten zien. En je aan iedereen voorstelt die hij meeneemt :).

Of een man uit Engeland, wiens schip is gebouwd in de 

provincie Groningen. Dat schip werd vorig jaar 100 en 

voor die verjaardag kwam hij naar Groningen. 

Vandaag had ik ook weer zo'n leuke belevenis.

Vorig jaar kwam een man uit Amsterdam ons museum

bezoeken. We hadden een leuk gesprek en hij schreef wat

in het gastenboek. 

Sommige mensen vallen op, sommige mensen sprankelen,

deze man valt op. 

Vandaag bezocht hij weer eens Groningen en hoopte dat ik 

aanwezig was, maar hij had zo'n begroeting niet verwacht.

Dat ik hem nog herinnerde en hij zoende me op mijn wangen om

me de beste wensen te doen.

En ik ben helemaal niet van het gezoend worden 

(ook niet op de wangen),

maar ach... ik liet het maar gebeuren. 

Er schuilt geen kwaad in :-)

"Nou meid, wat geweldig dat je er vandaag bent. Ik dacht aan je

en hoopte je vandaag te zien." 

We spraken wat en ik vertelde hem welke tentoonstelling we 

nu hebben. Terwijl hij eigenlijk naar Groningen kwam,

voor de tentoonstelling in het Groningermuseum, die ene

van 'Het Geheim van Dresden', die ik ook heel graag wil gaan zien. 

Vrolijk liep hij het museum in om alles te gaan zien.

Later in mijn pauze kwam ik hem tegen op straat.

Hij was onderweg naar het Groningermuseum. 

Hij zei me, dat hij van de zomer weer komt, ook als we geen leuke

tentoonstelling hebben, al is het alleen maar om een kop koffie

bij me te komen drinken :-).

Ik kon hem in ieder geval vertellen, dat er een mooie tentoonstelling zal

zijn vanaf April, die hem zeker wel zal interesseren.

Ik vind het bijzonder, dat iemand die zoveel musea afloopt,

jou onthoud. En eigenlijk is het ook wel bijzonder, dat sommige tussen

die duizenden mensen die je per jaar gastvrij ontvangt, 

dat je daar een paar mensen van bij blijven.