vrijdag 28 augustus 2015

Bommen Berend

Op 28 augustus vieren we in Groningen het Groningens Ontzet
of De Achtentwintigste (wat de officiële benamingen zijn),
maar hier is het vooral bekend onder de naam Bommen Berend.
Terwijl dat laatste de bijnaam  van de vijand was.
 Al is het verkeerd, dat een feest naar
de vijand heet, het bekt gewoon lekker :-).

Sinds dit jaar (2015) is Gronings Ontzet nationaal erfgoed.
Vandaag ('s middags) wordt het feest tijdens een bijeenkomst
op het stadhuis bijgeschreven op de lijst van Het Nederlands
centrum voor volkscultuur en immaterieel erfgoed en
verbindt Unesco zijn naam aan de lijst.
Ik als Haagse was vooral bekend met Leidens Ontzet en we 
verkochten in de week van 3 oktober bij de Konmar, 
dan ook Hutspot, wat hier echt bij hoort. Het gekke is, dat ik 
nooit in Leiden ben geweest op 3 oktober. 
Het vaandel van de Koninklijke Vereeniging
voor Volksvermaken die in Groningen de festiviteiten regelt/verzorgd.
Dit doen zij sinds 26 juni 1874.
Zij verzorgen ook altijd de Sinterklaasintocht.

Vanaf dat ik in 2004 in Groningen woon, heb ik elk jaar wel 
Bommen Berend gevierd, behalve op die dagen dat ik moest
werken. Niet alle bedrijven zijn meer dicht op deze dag. 

In Den Haag kregen we altijd vrij met Prinsjesdag (de scholen)
en hier zijn de scholen dus vrij met Bommen Berend. 
Er zijn dan allerlei activiteiten in de stad en er is Kermis. 

Het Rampjaar 1672 (erg bekend van geschiedenisles op school).
In dat jaar begon de Hollandse Oorlog en werd de Republiek der
Zeven Verenigde Nederlanden aangevallen door Engeland,
Frankrijk en de bisdommen Münster en Keulen. 

In Groningen vond het beleg door Bernhard von Galen
(de bisschop van Münster) plaats.
In dat jaar hadden we nog de Juliaanse kalender en was
het op dat moment 17 augustus. Na een beleg van 5 weken, gaf de 
bisschop zijn troepen de opdracht zich terug te trekken.

Niet minder dan 5000 bommen en granaten, duizenden zware keistenen,
ontelbare gloeiende kogels waren binnen de stad geworpen.
Aan de zijde van de vijand sneuvelden er 4600 man
en velen liepen tijdens het beleg over naar de Stad of naar elders.
De stad had nog geen 100 doden te betreuren.

Het peerdenspul (foto uit 2012)

Het feest Bommen Berend, wordt vanaf 1700
(na de invoering van de Gregoriaanse kalender), op 28 augustus
gevierd. Alleen wanneer het op een zondag valt, dan
worden de festiviteiten verplaatst naar de zaterdag ervoor.
Sinds 1857 maken paarden een belangrijk
onderdeel uit van de festiviteiten. 
Zo is er een paardenkeuring en zijn er drafwedstrijden. 

De bisschop gebruikte veelvuldig kanonnen en bommen,
voor die tijd het modernste wapentuig, waarmee hij aanzienlijke
schade aanbracht binnen stadsmuren. Daardoor kreeg hij
de bijnaam Bommen Berend van de Groningers.
 Carl von Rabenhaupt, zijn borstbeeld aan de zijkant
van het stadhuis, krijgt elk jaar op 28 augustus bloemen. 
in de kleuren van de Groningervlag.
Dat is het eerste wat men doet op Bommen Berend.

Carl von Rabenhaupt was door de Drenten benoemd tot
Burgemeester van Groningen en drost van Drenthe.
 Hij had ook al de leiding op zich genomen van de Groninger verdediging. 

Rabenhaupt liet de omliggende veengebieden en de Drentse beekdalen
onder water zetten (geínundeerd). 
Bommen Berend trok via de Hondsrug naar de stad,
over de eeuwenoude heerweg die van Groningen liep naar het 
Westfaalse achterland. 

De bommen van Bommen Berend raakten vooral de zuidkant van de stad,
terwijl het noorden van de stad buiten het bereik van zijn geschut 
bleef. De nieuwe omwalling van de stad, die was aangelegd 
bij de uitleg, bewees zijn waarde. 

Op 17 augustus zag Von Galen zich genoodzaakt
zich terug te trekken, met slechts de helft van zijn 24.000
man tellende leger. 

De Groninger zegepraal is voor Vondel 
reden tot een lofzang en voor Den Haag een
lichtpunt in dit rampjaar, waarin de regering radeloos,
het volk redeloos en het land reddeloos lijkt.
"Atlas inter caput exulit urbes"
(Zij stak boven de voorname steden het hoofd uit,
schreef Vondel). 

De Engelsen worden door de Nederlandse vloot van zee
geveegd en het Franse leger strandt op de Hollandse 
waterlinie en het Keulse leger loop vast in de Groninger modder.
Carel von Rabenhaupt, had zeker 20 zware kanonnen,
waaronder de befaamde Grootte Griet. Op de plek waar dit beroemde kanon
stond aan de zuidkant van de Grote Markt, zit nu het gelijknamige café.

,,Groote Griet" ben ik gehieten 
om wijd en weer kan ik wel schieten. 
Ik kreeg een kogel in mijn mond.
Ik schoot hem door de Haarder toren
en toen, nog zeven voet in de grond.

,,Groote Griet" is de naam 
van dit enorme kanon. 
Waarmee Rabenhaupt in 1672
De stad Groningen verdedigde
tegen de aanvallen van de
Bisschop van Münster. "

In het huidige stadhuis, in het gedeelte waar bezoekers normaal
niet kunnen komen. Hangt in het trappenhuis een gedicht
over een Berend die jarig is op Gronings Ontzet

In het Groninger Museum hangt een portret van Rabenhaupt
En ze hebben daar Groningen Noodmunten uit 1672 liggen,
die later functioneerden als herdenkingsmunten. 

Op het stadhuis (sinds 1920), op de Grote Markt, hangt dit symbool
van het feest Bommen Berend met daarop het Peerdenspul
en een aantal bekende Groningers van vroeger.
Het schilderij is gemaakt door Otto Eerelman.

Otto Eerelman had al eerder iets getekend.
Namelijk deze herdenkingsprent '200 jaar Groningens Ontzet'
in 1872. (www.beeldbankgroningen.nl).

Bommen Berend wordt al gevierd vanaf 28 augustus 1673,
tot de Franse troepen in 1795 daar een einde aan maken.
Die willen namelijk niet, dat lokale historische gebeurtenissen
herdacht en gevierd werden. 
In 1835 probeerde men het feest weer nieuw leven in te blazen.
Op 14 juli 1838 vroegen 125 ingezetenen de Raad van de stad om de 
gedenkdag weer jaarlijks te mogen vieren. Dat mocht,
maar het gemeentebestuur deed niet mee en weigerde financiële steun. 
Het zou tot 1854 duren, voordat er van stadswege enige subsidie
werd verleend. Toen al werd de dag afgesloten met vuurwerk.
Vanaf 1843 verscheen voor het eerst de harddraverij op het
programma. En vanaf 1851 vonden de eerste keuringen plaats. 
En vanaf 1854 staat de kermis ook vast op het programma.

Er werd geen feest gevierd tijdens de cholera (1866) en
tijdens het oorlogsgevaar (1870). 
Vanwege het uitbreken van WO I werd in 1914 geen
feest gevierd. Het jaar daarop wel weer, maar zonder
zomerkermis. Ook tijdens WO II werd er geen 
Bommen Berend gevierd. 

Bronnen:
-Wikipedia
- Dagblad van het Noorden
-Koninklijke Vereeniging voor Volksvermaken in Groningen
- www.geschiedenisbeleven.nl
- 'Rondblikken, van Bommen Berend tot Groninger bier' van J.A. Bodewes.



donderdag 27 augustus 2015

Eerste keer als gids

Ja, ik wil graag rondleidingen gaan geven en heb ik altijd al gids in een museum willen worden. Leek me als kind al leuk. Of stadsrondeleidingen geven ofzo :-). Ik vind het altijd leuk om weetjes te vertellen of mensen op dingen te wijzen die buiten te zien zijn.

Paar maanden geleden heb ik de stoute schoenen aangetrokken op mijn werk en gevraagd of ik het mocht leren. Ik heb onze oudste gids gevraagd om mij zijn verhalen te vertellen. Ik wil natuurlijk graag leren van een oude rot in het vak. En ik ben meegelopen met een collega die weer andere dingen weet. En toch zijn er zoveel verhalen die ik nog niet weet.

Van de week belde een mevrouw, dat ze met een paar collega's wilde langs komen en graag een Engelstalige gids wilde. Ik gaf haar wat info en verwees haar door naar een collega. Vanmorgen had ik haar weer aan de telefoon en wat had ze graag een gids gewild, maar we hadden niemand die kon. Ik weet niet meer hoe het verliep, maar ik vertelde dat ik aan het leren ben en dat ik het daardoor ook niet kon doen en zeker niet in het Engels. Het maakte haar niet uit, al kon ik maar een paar verhalen en als ik hulp nodig had, dan wisten een paar onder hen het wel te vertalen. Ik twijfelde enorm en ging overstag.

Ohhhh wat was het eng. De zenuwen gierden door mijn lijf. Ik liep nog even een rondje door het museum met een collega, die nog een paar handige Engelse woorden aan me vertelde en nog 2 verhaaltjes die ik nog niet kende. Ik had een paar woorden opgezocht, die ik nog niet in het Engels kon en een paar van die woordjes op mijn hand geschreven om te kunnen spieken. Het spieken bleek ik niet zoveel aan te hebben, omdat op sommige plekken waar ik stond, bleek het te donker om te kunnen lezen wat ik had opgeschreven op mijn hand hahaha lekker slim.

Wat was het een leuke groep en gelukkig zaten er ook Nederlandstalige tussen, die bepaalde dingen konden vertalen. En ook heel leuk als iemand onverwachts iets verteld in de groep. Ik vertelde over onze Fongersfiets en dat bijv. Koningin Juliana op dat merk reed en toen vertelde een mevrouw over haar (over-)grootvader die fietsen maakte in Deventer en dat zelfs koningin Wilhelmina een fiets van hem had. En toen vulde iemand anders aan over Koningin Wilhelmina, dat die geen toestemming van de Tweede Kamer had gekregen om te mogen fietsen. Het fietsen leek hen een te gevaarlijke oefening en het werd haar verboden. Ik ben het op gaan zoeken en heb gevonden, dat Wilhelmina in Wenen een fiets heeft gekocht al voor de eeuwwisseling (van de vorige eeuw dus). En het werd Wilhelmina toen der tijd inderdaad verboden om te fietsen. Haar dochter, koningin Juliana verscheen vaak op de fiets en werd in de wereld bekend als 'Biking queen'.

En voor je het weet is het uur ruim om en hoopte ik, dat iedereen het toch leuk had gehad. Een mevrouw vertelde dat ze had gedacht 'Ach, ik ben hier al zo vaak geweest. Ik blijf maar kort.' ze was de hele rondleiding gebleven. Wat een prachtig compliment. Verder toch wel wat complimenten over mijn Engels en ik kon het niet laten even te denken aan mijn Engelse leraar van vroeger. Ik heb namelijk niet eens examen gedaan in Engels, omdat ik er zo enorm slecht in was. Als hij me nou eens kon horen hahaha ik denk dat hij het niet geloofd. Nou Meester, mocht u hier ooit lezen? Ik kan het nog steeds niet schrijven, dus mijn examen zal ik nog steeds niet kunnen doen, maar als u me zou kunnen horen :-D.

En tot slot: een meneer die mijn blog had gelezen over o.a sledemennen, die vertelde me dat, als ik dit in het Engels kon, dat ik het dan ook in het Nederlands zal kunnen en niet meer bang hoef te zijn om het ooit weer in het Engels te doen. WOW!!!

Ik zelf heb de mevrouw bedankt die ik aan de telefoon had gehad. Dankzij haar overredingskracht heb ik het gedaan. Ik heb mijn vuurdoop nu gehad. Vanaf nu weet ik, dat ik een rondleiding kan geven. Elke keer liep ik mezelf gek te maken, dat ik niet genoeg weet over schepen en niet genoeg kan vertellen over de motoren. Maar de dingen die ik nu wel al weet, kan ik dus al een uur tot anderhalf mee vol maken en langer is niet nodig. En al die andere verhalen? Ik ga mezelf natuurlijk verder blijven ontwikkelen.

Bedankt, ontzettend leuke groep :-)


woensdag 26 augustus 2015

Wollen schooltas

-"Mamma voor de winter heb ik een wollen schooltas nodig hoor"
- "Waarom moet die van wol zijn?" Vraag ik met een glimlach
De uitleg is, dat nu hij in groep 3 zit, de tassen op de gang hangen. De gang is vast koud in de winter (en op de fiets natuurlijk ook) en ik weet toch, dat hij geen bevroren brood lust?

:D

zondag 16 augustus 2015

Zomervakantie 2015

De eerste vakantiedag zijn we lekker gaan zwemmen
in Kardinge, wat we meerdere dagen hebben gedaan.

 In de vakantie een dagje speeltuin, 
waar de kinderen een gratis picknick
kregen aangeboden. 
En ik had tijd om een boek te lezen. 

In boekhandel van der Velde
staat op de eerste verdieping dit mooie schip. 
Wij kunnen ons sowieso prima vermaken in een boekwinkel,
maar de eerste verdieping is echt een aanrader om een keer te
bekijken. En voor wel meer dan dit schip. 

Bij vakantie, hoort natuurlijk ook uit eten gaan.
En wat hebben we genoten van het eten bij 
Cantina Mexicana op het dakterras voor het
ultieme vakantie-gevoel. 

Op een maandag zijn we gaan fietsen bij Kardinge.
Wat een mooie omgeving en wat een mooie natuur.
We hebben werkelijk genoten. 

Op 21 juli zijn we naar de Fraeylemaborg geweest.
Na het bezoeken van de borg en het park (bos),
hebben we op het terras met uitzicht op de borg,
gesmuld van een heerlijke mosterdsoep. 

Op een warme dag samen met mijn moeder en zoon
naar het zwemkasteel Nienoord geweest. 

En toen brak de laatste dag, van mijn moeders verblijf
bij ons aan. We namen de koets door de stad,
we dronken en aten wat lekkers in het lunchlokaal en
op het station pingelden we wat op de openbare stationspiano.

Op 26 juli waren we op ZomerWelVaart,
waar we op meerdere schepen zijn gaan kijken en
C leuke dingen kon knutselen op bepaalde schepen.
Verder was er een super leuke voorstelling in het
Noordelijk Scheepvaartmuseum. 

Theatergroep Heisa voerde een stukje op,
uit hun voorstelling 'Golf'. 
Echt een aanrader voor kinderen, al hoewel....
ook ik genoot me te pletter :-). 

Op 1 augustus zijn we met de Diesel van STAR
naar Musselkanaal gegaan. Daar werd gevierd,
dat 250 jaar geleden Stadskanaal werd gegraven.

MusSAILkanaal
Er waren natuurlijk een heleboel scheepjes, maar ook
leuke thema-versieringen in de tuinen langs de route.
Er was een draaimolen en een markt.

Op 8 augustus zijn we naar de Re-enactment WO II
op de binnenplaats van het Noordelijk Scheepvaartmuseum 
geweest. En nog wat andere bezigheden.



Verder zijn we natuurlijk naar de bioskoop geweest,
wat er elke zomer wel 1x bij hoort :-).
Leuk, dat we een vrijkaartje hadden voor C. 

En natuurlijk moesten er ook Minions gespaard 
worden bij de Mac. 

Verder had mijn zoon de mazzel, dat hij 3 leuke uitjes 
met de BSO had: Drouwenerzand,  Beeld & Geluid
en het Noordelijk Scheepvaartmuseum. 

En voor mij was het buiten de werkdagen om, 
ook vakantie wat betreft lekker veel boeken lezen :-). 

De boeken die ik deze zomer heb gelezen

De boeken waar ik nog mee bezig ben en al
voor de helft gelezen heb.
Met Branie, heb ik een hele dag al aan besteed,
maar is nog niet uit en afgelopen week ook uren
lang zitten lezen in 'Het Bacchus offer', maar
'Max Havelaar' kwam tussendoor en heb ik de afgelopen
dagen zitten lezen. :-). 

Het was een prima vakantie, tijd dat morgen het
normale leven weer begint :-). 

zaterdag 15 augustus 2015

Mooi stukje uit Max Havelaar

Ik ben laatst begonnen aan het boek 'Max Havelaar' van Multatuli. Ja, erg ik ben er nu pas in mijn leven mee begonnen. Terwijl ik hem altijd al heb willen lezen. Die Droogstoppel, vind ik maar een rare vent, maar Havelaar heb ik sympathie voor. Ik verbaas me erover dat het boek toch ook nog heel goed bij deze tijd past, terwijl Nederlands-Indië niet meer bestaat.

Ik gruwelde toen hij schreef over Hollandse bloemkool in blik. Nu ben ik al geen fan van bloemkool, maar dat men dat vroeger uit blik at, kan ik me dus weinig bij voorstellen. Ik vermoed gruwel de gruwel hahaha.

Op een gegeven moment verteld hij (in het Duits) over een moeder en een kind die een gesprekje hebben over of een bloem gevoel heeft enzo. En ik denk meteen aan de gesprekjes die ik zelf met mijn zoon kan hebben over van alles en nog wat. Het volgende stukje raakte me nogal. Zo mooi, of sterren gevoel hebben en of je ze kan pakken met je hand :D.

De moeder en het kind hebben het gesprek over de sterren, of iemand ze ooit geteld heeft en weet hoeveel het er zijn. Of mamma ze al eens geteld heeft en dan volgt het volgende:

 —Doch haben diese Sterne auch Gefühl?
     Und würden sie, wenn ich sie mit der Hand
     Berührte, gleich erkranken, und den Glanz
     Verlieren, wie das Flieglein?—Seh', noch schwebt es!
     Sag, würd' es auch den Sternen weh thun?
                                    —Nein,
     Weh thut's den Sternen nicht! Doch 's ist zu weit
     Für deine kleine Hand: du reichst so hoch nicht.
     —Kann Er die Sterne fangen mit der Hand?

     —Auch Er nicht: das kann Niemand!

                          —Das ist Schade!
     Ich gäb so gern dir einen! Wenn ich gross bin,
     Dann will ich so dich lieben das ich's kann.





donderdag 6 augustus 2015

Raden Adjeng Kartini

In mei 2015 was ik met een goede vriend en mijn zoon
in het Tropenmuseum in Amsterdam.
Daar kwam ik deze bijzondere vrouw tegen (vd foto),
Raden Adjeng Kartini. Ik ben haar toen gaan googlen
en ontdekte dat er een boek over haar brieven is uitgegeven.
Zij wilde heel graag onderwijs voor meisjes. 
Op project Gutenberg, kwam ik haar boek tegen. 
Ik ben het gaan lezen en begin augustus had ik het uit.
Haar boek liet een diepe indruk op mij achter. 
Wat een bewonderenswaardige vrouw. 

Wat zij zoal schrijft:

'Vriendschap, die niet opgebouwd is op volkomen oprechtheid, 
kan geen echte vriendschap zijn en onmogelijk duurzaam zijn.'

'Heerlijk is 't om invloed te hebben maar o zoo angstig
tevens! 't is soms zoo moeilijk uit te maken, 
waar het goede ophoudt en het kwade begint.'
Waarin ze haar angst duidelijk maakt, dat als ze voor
haar rechten op komt, of ze dan niet een slecht mens wordt.

 'Oude overgeleverde meningen schuift men niet
zoo maar terzijde om plaats te maken voor jonge ideeën.'
Het is natuurlijk heel moeilijk om oude gedachten en 
gewoonte te zien doorbreken. Dat zij een mening heeft
en die ook laat horen, is voor de mensen op Java en zeker 
in die tijd... schokkend!!!

'Niet de school alleen ontwikkelde den geest van het kind,
vooral ook het huisgezin moet opvoeden!
De school ontwikkelt het verstand, het gezin vorme het karakter!'

Ook bespreek ze in het boek, het uithuwelijken. 
Dat verloofden elkaar niet kennen, zien en ontmoeten. 
Ook beschrijft ze in het boek hoe een huwelijksceremonie verloopt.
Op zich wel mooi, maar dat voeten kussen, lijkt mij heel vernederend. 
Niet alleen kijk ik met mijn blik van deze tijd er tegen aan,
maar ook vanuit mijn Westers zijn. 

''t was ook heel moeilijk geweest om enige foto's in de kampong
te maken. Het bijgeloof zegt, dat men zijn eigen leven kort,
als men een portret van zich maken laat, en een 
photograaf is een groot zondaar; al de portretten,
die hij maakt, zullen in het hiernamaalsche hem om levens vragen.'

Zij is verrukt als ze mannen ontmoet, die soort gelijk 
als zij denken. Die ook willen dat meisjes scholing ontvangen.
En dat ze willen dat vrouwen en meisjes hun mening mogen
uiten en net zo als mannen mogen zijn en gelijkwaardig in 
een relatie mogen zijn. En niet dat een man of vader 
de baas is over een vrouw.

'Oh wanneer zal toch de tijd aanbreken, waarop jongens
en meisjes, mannen en vrouwen elkaar als gelijke wezens zullen
beschouwen, als kameraden? Zooals 't nu in onze Inlandsche 
maatschappij - Bah! Wat worden wij vrouwen toch vernederd, 
telkens en telkens weer!' 

Ze wil graag, dat vrouwen leren om kraamvrouw te worden.
Er sterven in haar tijd op Java of geheel Nederlandsch-Indië 
gemiddeld 20.000 kraamvrouwen en 30.000 pasgeboren kinderen 
wegens gebrekkige verloskundige hulp. 

Raden Adjeng Kartini is fan van Multatuli en Couperus.
Vooral de bloemige taal van Couperus is ze weg van.
En daarin kan ik me helemaal vinden. 

"Couperus is nog steeds in Indië, als hij weer in het
Vaderland terug is, zal er, geloof ik, een schitterend
boek over mijn land verschijnen. Wat is zijn taal toch
eenig en mooi!'

'Van Couperus' prachtig werk hebben wij zeer genoten.
Wij lezen hem anders alleen graag om zijn heerlijk
mooie taal;  de personen in zijn werken vinden wij 
doorgaans ziekelijk. Maar nu hebben taal en inhoud 
beide tot ons gesproken. Verrukkelijke sprake! Wel
mag Nederland trotsch zijn op zulk een kunstenaar."

Maar ik kan nu eenmaal niet zo goed verwoorden,
hoe bijzonder Raden Adjeng Kartini is, als iemand het
boek niet zelf heeft gelezen.

Wat mij zowel in NL als nu dan in Indië opvalt, 
is dat het feminisme en emancipatie op een veel
nettere manier is begonnen, dan ik altijd dacht.
Maar hoe dan ook, ik heb wel begrepen waarom vrouwen
dit wilden en het is fijn, dat vrouwen vroeger 
voor ons streden. Ik moet er niet aan denken,
dat ik van een man afhankelijk zou moeten zijn.
Ik heb geen idee hoe het nu op Java is, maar ik weet
wel hoe het in Nederland is. 

Eigenlijk is echte feminisme en emancipatie,
niet alleen dingen eisen en willen, maar het ook doen.
Maar ook vrouwen die andere vrouwen veroordelen,
zoals werkende vrouwen tegen huisvrouwen.
Of moeders die thuis zijn, die werkende moeders
veroordelen. De feministische strijdt gaat nog steeds door.

Feminisme en emancipatie heeft in mijn ogen
ook met vrijheid te maken.

Echte vrijheid is:
Je leven mogen leven, zoals je zelf wil.
Of dit nu is met of zonder man. 
Of je nu werkt of niet.
Dat je je mening mag uiten, dat je je eigen geld
mag beheren, dat je op straat mag lopen, 
zonder dat je broer of man mee moet. 
Jawel.... een eeuw geleden, mocht een bepaalde
klasse vrouwen niet eens 's avonds op straat
lopen zonder mannelijke begeleiding.
Was je als vrouw rijk, ging je niet eens over je
eigen geld. Bizar.
En tevens bizar, dat vrouwen vroeger niet mochten
leren. Hoeveel intelligente vrouwen werden wel niet
knetter gek in hun huizen, waar ze hooguit 
mochten borduren en saaie boeken lezen
ipv goeie boeken en de dingen doen die ze graag wilden.

Man en vrouw zijn beide mens
en hebben dezelfde rechten. 
Scholing, werk etc. 
Die vrijheid zou ik alle vrouwen over
de hele wereld gunnen. 



Popeye & Frank "Rocky" Fiegel

Popeye, Museum aan de A Wist jij dat 𝗣𝗼𝗽𝗲𝘆𝗲 gebasseerd is op een echt persoon?  Klik op Foto voor Youtube video van 2½ minuut Frank &q...